.....adaptasi menambah koleksi.....

                                                       Baik baik menanam selasih,

                                                       Jangan menimpa si pohon sena;

                                                       Baik baik tinggalkan kekasih,

                                                       Jangan sampai badan merana.

                                                       Sayang selasih hamba lurutkan,

                                                       Untuk di hantar ke kedai nyonya;

                                                       Kekasih tak pernah aku lupakan,

                                                       Sekadar menduga teguh hatinya.

                                                       Mari teman menanam pegaga,

                                                       Mari di tanam di tepi telaga;

                                                       Hati kekasih usah diduga,

                                                       Tiada sesaat pernah di lupa.

                                                      Ke tanjung kupang mencari lokan,

                                                      Untuk di bawa ke pasar muara;

                                                      Bukan ragu menjadi guarauan,

                                                      Bayangan impian yang belum nyata.

                                                      Ke tanjung tulang mencari madu,

                                                      Untuk di makan bersama mertua;

                                                      Rehatkan diri dan tenang selalu,

                                                      Agar sembuh beroleh sejahtera.

                                                     Kalau nak gugur gugurlah nangka,

                                                     Usah menimpa di sawah padi,

                                                     Usah juga di pohon kelapa;

                                                     Kalau nak tidor tidorlah mata,

                                                     Apa di kenang orang tak sudi,

                                                     Entahkan juga semakin melupa.

                                                     Mencari pauh di hujung kuala,

                                                     Untuk di masak kerabu minang,

                                                     Buat hidangan di tengahari;

                                                     Dalam hati tak pernah ku lupa,

                                                     Tempat jatuh lagi kukenang,

                                                     Bagaikan rambut tersimpul rapi.

                                                     Bertanam padi di hutan jati,

                                                     Padinya bayang tumbuhnya kurus;

                                                     Betapa dalam gundahnya hati,

                                                     Sampai badan pun tiada terurus.

                                                     Padinya hampa batangnya kurus,

                                                     Kerna tanahnya tidak berbaja;

                                                     Bagaimana badan tidak terurus,

                                                     Ikutkan rasa badan binasa.

                                                     Pahit hempedu lekat terasa,

                                                     Lama melekat sampai membekas;

                                                     Pahitnya rindu semakin terasa,

                                                     Kerana kata tiada berbalas.

                                                     Ke pasar payang membeli ulam,

                                                     Di hidang bersama kerabu mangga;

                                                     Bukan tak sudi kerana berdiam,

                                                     Bimbang di kata tiada berbahasa.

                                                     Pagi hari menangkap keli,

                                                     Terkena bisa bermuka kelat;

                                                     Budi bahasa tak dijual beli,

                                                     Lambang kita orang beradat.

                                                     Pergi ke pekan mencari ragi,

                                                     Bawa bersama si rotan raga,

                                                     Mudah di bawa barang di beli;

                                                     Salam di hulur dan selamat pagi,

                                                     Semuga dirimu dalam sejahtera,

                                                     Berkat dan rahmat dari Illahi.

                                                     Pagi pagi memotong keladi,

                                                     Di bawa belayar ke Sumatera,

                                                     Bawa bersama serumpun selasih;

                                                     Berkat dan rahmat dari Illahi,

                                                     Hamba semakin sihat dan sejahtera,

                                                     Doa ikhlas mereka yang kasih.

                                                      Anak semilang mudik ke ulu,

                                                      Terkena jaring tidak berdaya;

                                                      Walaupun malang sedih selalu,

                                                      Semuga di hujung ada cahaya.